|
|
|
Little Lamb, the Little Angel
|
 |
« Reply #121 on: October 24, 2008, 06:40:01 PM » |
|
เอาบ้าง.....
ห้องสยองขวัญ
ติรส เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากโรงแรมผีสิง เมื่อสองปีที่แล้ว ดิฉันกับสามีไปบางแสนตามคำชวนของเพื่อนๆ ตอนนั้นลูกคนแรกของเราอายุเพิ่งได้สองขวบเท่านั้นเอง เรากระเตงแกไปด้วย มีโปรแกรมว่าจะพักในโรงแรมสามคืน แต่คืนแรกก็ต้องเผ่นกระเจิงแล้วค่ะ
คืนนั้น หลังกินอาหารมื้อเย็นกับเพื่อนร่วมรุ่นของสามีเกือบสิบคน ดิฉันก็ขอตัวพาลูกกลับโรงแรมก่อนเพราะรู้สึกไม่ค่อยสบาย ส่วนสามีก็ไปเที่ยวต่อกับเพื่อนๆ ดิฉันบอกว่าไม่ต้องห่วง อันที่จริงก็รู้สึกกังวลไม่ใช่น้อย เพราะอะไรรู้ไหมคะ? คือโรงแรมที่เรา พักอยู่นี้มันมีอะไรไม่ค่อยชอบมาพากล...พอย่างเข้าไปก็รู้สึกได้ทันที! มันเป็นห้องที่สวยน่าอยู่ มีเตียงคู่ขนาดควีนไซซ์ มีโต๊ะหัวเตียงคั่นกลาง เมื่อเปิดประตูห้องจะเห็นว่าทางขวามือเป็นห้องน้ำ ซ้ายมือเป็นตู้เสื้อผ้าบานเลื่อนและมันเปิดอ้าอยู่ พอก้าวเข้าไปในห้องดิฉันเกือบสะดุ้ง เพราะเห็นเป็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนผมยาวอยู่ในตู้เสื้อผ้านั่น ทว่าเพียงพริบตาเดียวก็หายไป อาจจะตาฝาดไปเองก็ได้! แต่แล้วก็มีลมพัดวูบมาจากด้านในของห้อง ซึ่งแปลกมาก...หน้าต่างห้องยังปิดสนิทเพราะเป็นห้องแอร์ ลมจะพัดมาจากไหน? ถ้าจะพัดก็ควรจะพัดจากข้างนอกเข้าไปซีคะ ดิฉันขนหัวลุกซู่และรู้สึกหนาวเยือก ทั้งๆ ที่อากาศร้อนออกขนาดนั้น
อย่างไรก็ตาม ดิฉันไม่ได้ปริปากบ่นหรือบอกอะไรกับสามี เพราะ กลัวเขาจะไม่สบายใจ ตัวเองก็คิดว่าคงไม่มีอะไรหรอก เราอาจจะเพ้อ เจ้อ ตาฝาดไปเองก็ได้ ตลอดวันดิฉันลืมเรื่องนั้นไปแล้ว มานึกได้อีกทีตอนสามีขับรถมาส่งที่โรงแรม...ดิฉันอุ้มลูกไปที่เคาน์เตอร์ ขอกุญแจห้องแล้วขึ้นลิฟต์ไปชั้นสาม ตรงไปยังห้องพัก มานึกถึงภาพสยองได้ตอนนั้นเอง!
ตอนกำลังเปิดประตู ดิฉันก็นึกเสียวๆ ว่าจะเห็นอะไรที่น่ากลัวอีก ใจสั่นเลยล่ะค่ะ พอประตูห้องเปิด ภายในห้องมืดและมีกลิ่นอับๆ จางๆ ดิฉันรีบเสียบแผ่นกุญแจลงในช่องที่ทำให้ไฟเปิด แอร์เปิด... เฮ้อ! ค่อยยังชั่วหน่อย ดิฉันหยอกล้อกับลูกแล้วพาแกเข้าห้อง ปิดล็อกประตูอย่างดี สามีบอกว่าถ้ากลับมาจะโทร.ขึ้นมาบอกก่อน เพื่อให้ดิฉันเปิดประตูรับ ไฟในห้องตามโรงแรมนี่ ถึงเราจะเปิดหมดทุกดวงมันก็ยังไม่สว่างอยู่ดี!
ดิฉันรู้สึกอึดอัดและหวาดระแวงหน่อยๆ เพราะสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่อยู่กับเราในห้องนี้...ช่างเถอะ! ดิฉันทำเป็นไม่ใส่ใจ แล้วเดินไปเปิดทีวีเพื่อเอาเสียงเป็นเพื่อน ดีนะคะที่ทีวีมีการ์ตูน ลูกชายดิฉันเลยดูเพลิน ตัวเองเข้าไปอาบน้ำโดยเปิดประตูห้องทิ้งไว้
ขณะที่รีบอาบน้ำเพราะห่วงลูกนั้น ดิฉันได้ยินแกคุยกับใครก็ไม่รู้ คล้ายกับว่ามีคนมาถามอะไรแก แล้วแกก็ตอบเขาอย่างเอียงอาย...
ดิฉันใจหายวาบ หยุดชะงักมือที่กำลังฟอกสบู่ นิ่งฟังจนแน่ใจว่าลูกกำลังคุยอยู่กับใครบางคนจริงๆ ดิฉันรีบล้างตัว แล้วคว้าผ้าเช็ดตัวกระ โจมอก ผลุนผลันออกมาทันที...ลูกนั่งอยู่บนเตียง แกหันขวับมามองก่อนที่จะหันกลับไปมองใครบางคนที่ดิฉันมองไม่เห็นตัว!
"หนูคุยกับใครลูก?" ดิฉันพยายามพูดด้วยเสียงหัวเราะๆ ลูกไม่ตอบ แต่ยิ้มกว้างเชียวล่ะ...รีบแต่งตัวอุ้มลูกมานอนที่หมอน กอดกกแกไว้จนแกหลับไป นาฬิกาบอกเวลาสี่ทุ่ม ดิฉันชักง่วงๆ คงจะเป็นฤทธิ์ยาแก้แพ้ที่กินเมื่อครู่ก่อน... เคลิ้มหลับไปทั้งที่ทีวียังเปิดอยู่ แต่อึดใจต่อมาดิฉันก็ตื่นขึ้น และมองไปที่ทีวีที่มีเสียงแปลกๆ น่าสะดุดใจ...ภาพในจอเป็นละครที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ดาราก็ไม่รู้จัก
อะไรกันนั่น? ผู้หญิงบนจอยืนหันหน้าให้กล้อง ด้านหลังเป็นทะเล...ผู้หญิงคนนั้นมีบางอย่างที่คุ้นตา...แล้วดิฉันก็ต้อง สะดุ้ง ใจหายวาบ...นี่มันเป็นผู้หญิงที่ดิฉันเห็นแว่บเดียวเพียงเสี้ยววินาที... เธอคือคนที่ยืนอยู่ในตู้เสื้อผ้านี่นา!
ดิฉันคว้ารีโมตปิดทีวีทันที! ลุกขึ้นนั่ง เหงื่อแตกท่วมตัว และรีบโทร.หาสามีมือไม้สั่น บอกว่าให้กลับด่วน สามีดิฉันน่ารักจริงๆ ค่ะ เขาผละจากเพื่อนๆ แล้วตรงกลับโรงแรม ทันที เพราะเขาบอกว่าตกใจที่เสียงดิฉันสั่นเหลือเกิน เมื่อเขามาถึงก็พบว่าดิฉันนอนกอดลูกและสั่นไปทั้งตัว แม้จะดึกดื่นปานใด สามีก็ขอย้ายห้องได้สำเร็จ...
วันรุ่งขึ้นเขาก็ขอแยกจากเพื่อนๆ และบึ่งรถกลับกรุงเทพฯ ทันที ดิฉันจับไข้สูงปรี๊ด..เป็นอยู่สามวันกว่าจะหาย ภาพใบหน้าผู้หญิงผมยาวคนนั้นติดหูติดตาอย่างไม่รู้ลืมเลือน
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
Little Lamb, the Little Angel
|
|
« Reply #122 on: October 24, 2008, 06:47:59 PM » |
|
เอาไปอีก 1 เรื่อง
เดชผีตายโหง
"ลุงเปล่ง" เล่า เรื่องขนหัวลุกจากคลองบางซื่อ สมัยเด็กผมเคยอยู่ริมคลองบางซื่อ ฝั่งตรงข้ามกรมทหาร ป.ต.อ. แต่ค่อนไปทางสะพานสูง ตอนนั้นบ้านเรือนจะอยู่แถวริมคลองเป็นส่วนมาก ด้านหลังคือเรือกสวนร่มครึ้ม แต่ไม่ได้ปลูกผลไม้อะไรเป็นเรื่องเป็นราวหรอกครับ เจ้าของสวนมักปล่อยทิ้งตามยถากรรม เห็นว่าดินไม่ค่อยดีเหมือนทางฝั่งบางอ้อหรือเมืองนนทบุรี จะเรียกว่าเป็นสวนร้างก็ยังได้
ด้านหลังที่ว่าเป็นทางเดินแคบๆ ลดเลี้ยวไปได้หลายทาง จะออกไปสะพานสูงก็ได้ หรือจะลัดออกทางหลังวัดประดู่ก็ได้ พวกตัดช่องย่องเบาได้ของจากหมู่บ้านด้านก้นคลองก็มักจะเอามาหมกไว้ในสวนร้าง นั่นแหละ รอโอกาสเหมาะๆ ถึงจะมาขนไปเข้าโรงจำนำ ถ้าไม่บางโพก็บางกระบือ
วันดีคืนดีก็มีคนจีนมาตั้งเพิงทำตู้ โต๊ะ เก้าอี้ หนักเข้าก็ขยายเพิงให้กว้างขวาง แล้วกินอยู่หลับนอนที่นั่นเสร็จ พวกเราเคยไปดูเขาทำงานกันบ่อยๆ ท่ามกลางเสียงเลื่อยไม้กับตอกตะปู อากาศกรุ่นด้วยกลิ่นขี้กบและทินเนอร์ทาไม้..เราเรียกกันว่า "ห้างสวนเฟอร์นิเจอร์"
ตอนแรกๆ คนงานมีแต่ชาวจีนล้วนๆ ต่อมากิจการชักรุ่งเรืองจนมีคนไทยเข้ามาเป็นลูกมือหลายคน วันหนึ่งก็เกิดเหตุร้ายขึ้น!
ตอนนั้นเป็นเวลาบ่ายแก่ๆ พวกช่างไม้เห็นชายแปลกหน้าสองคนมาเดินวนเวียนอยู่หลายคน เดี๋ยวก็ผ่านไปทางหลังวัดประดู่ เดี๋ยวก็ย้อนกลับมาผ่านไปทางเก่า ทำท่าเหมือนจะเลาะลัดไปสะพานสูง แต่แล้วก็ย้อนกลับมาอีกครั้ง
จะว่ามาหาเรื่องหาราวหรือปล้นสะดมอะไรก็ไม่น่าใช่ แต่ท่าทางดูมีพิรุธยังไงชอบกล พวกช่างไม้เงยทำงานไปพลาง คอยชายตามองไปพลาง..ไม่ช้าก็เห็นชายคู่นั้นหายเข้าไปในซุ้มไม้ สักครู่ก็กลับมาพร้อมกับถุงผ้าสีดำคนละสองถุง ทั้งที่ตอนแรกมากันตัวเปล่าแท้ๆ
"ขโมยนี่หว่า!" ใครคนหนึ่งร้องขึ้น "เฮ้ย! มาช่วยกันจับขโมยโว้ย"
ขาดเสียงก็วิ่งเข้าใส่ มีเสียงแช่งด่าดังลั่น ช่างไม้ที่นุ่งกางเกงขาก๊วยตัวเดียว ร่างกายท่อนบนชุ่มเหงื่อก็โดนมีดแทงสวนเข้าที่ลิ้นปี่จนตัวงอ ท่ามกลางสายตาของเพื่อนร่วมงาน 2-3 คนที่วิ่งตามไปติดๆ
หัวขโมยคู่นั้นเหวี่ยงถุงผ้าทิ้ง ออกวิ่งเตลิดกลับไปทางสะพานสูง ช่างไม้คนหนึ่งวิ่งตามไป แต่ฝ่ายหนีเจนทางมากกว่า ไม่ช้าก็หายลับไป "นายเม้ง" คนโดนแทงเลือดตกใน ขาดใจตายอยู่ตรงนั้นเอง!
เมื่อเปิดถุงผ้าทั้งสองออกดูก็พบวิทยุทรานซิสเตอร์ ขันลงหิน ขันน้ำพานรองที่ทำด้วยเงินแท้ รวมทั้งของกระจุกกระจิกอีกหลายอย่างที่พวกหัวขโมยคงจะตัดช่องย่องเบาเอามา ซุกไว้เมื่อวันก่อนโดยไม่มีใครเห็น แต่วันนี้นายเม้งช่างไม้เกิดเห็นเข้าก็เลยเคราะห์ร้ายจนถึงแก่ชีวิต ตำรวจไม่ได้ร่องรอยคนร้ายเลย คาดว่าคงจะมาจากถิ่นอื่น ส่วนนายเม้งก็มีญาติมารับไปทำพิธีบำเพ็ญกุศลตามประเพณี แต่วิญญาณอันเจ็บปวดของนายเม้งยังสิงสู่อยู่ที่นั่น!
ตอนกลางคืน หมาหลังวัดประดู่จะโก่งคอหอนโหยหวน ยอดไม้ใหญ่น้อยก็สะบัดกิ่งใบซู่ซ่าเกรียวกราว พวกที่ทำงานโรงเฟอร์นิเจอร์เล่าว่าเคยเห็นนายเม้งมาเดินวนเวียนอยู่หน้าเพิง 2-3 คืนติดๆ กัน เล่นเอาเผ่นเข้าไปคลุมโปงครางฮือๆ ถึงกับเก็บเสื้อผ้าขอลาออกไปเลย..ไม่อยากขวัญหนีดีฝ่อตาย
รายหนึ่งชื่อนายเนี้ยว เป็นเพื่อนสนิทของนายเม้ง คืนหนึ่งเดือนหงายก็ออกมามวนยาสูบอยู่หน้าเพิง เสียงแม่ม่ายลองไนพร่ำเพรียกเป็นเพื่อนราตรีอยู่ในสวน ยอดไม้ไหวลู่กระซิบกระซาบกับสายลม..จู่ๆ สรรพสิ่งก็เงียบเชียบลงกะทันหัน
อากาศในเดือนธันวาคมหนาวยะเยือกน่าใจหาย..อะไรบางอย่างปรากฏขึ้นที่ทางเดิน ริมคูใกล้ๆ ซุ้มไม้ที่หัวขโมยเอาสมบัติมาซุกซ่อนไว้ นายเนี้ยวกำลังสูบยาหันไปก็เห็นร่างตะคุ่มของใครคนหนึ่งยืนเด่น จ้องมองมาเงียบๆ เห็นได้ชัดจากแสงจันทร์ว่าอะไรเป็นอะไร?
นายเนี้ยวอ้าปากค้างจนยาสูบหลุดจากปาก..ปีศาจนายเม้งนั่น เอง! ร่างเตี้ยล่ำที่นั่งอยู่บนขอนไม้ถึงกับเผ่นผึงขึ้นยืน สั่นสะท้านไปทั้งตัว อยากจะวิ่งหนีก็ขาแข็งทื่อจนยกไม่ขึ้น ความหวาดกลัวสุดขีดทำให้น้ำตาไหลพรากลงมาอาบหน้า ปากสั่นจนฟันกระทบกันกึกๆ ปีศาจนายเม้งก็ค่อยเลือนรางจางหายไป..
รุ่งขึ้นนายเนี้ยวก็ลาออกไปอีกคน..ชาวบ้านโดนผีหลอกจนเข็ดขยาดไปตามๆ กัน ไม่กล้าไปไหนมาไหนยามค่ำคืน บางคนถึงกับยุให้ผีนายเม้งตามไปหักคอฆาตกรที่ฆ่าแกก็ยังมี
พวกผมเด็กๆ นั้น พอตกค่ำก็รีบเข้ามุ้งคลุมโปงแล้วครับ..โชคดีที่ไม่หาเรื่องออกไปให้โดนผี หลอก ไม่งั้นอาจจะขาดใจไปตั้งแต่เด็กๆ แล้วละครับ! บรื๋อออ...
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
the St. of Amara
|
|
« Reply #123 on: October 24, 2008, 10:32:51 PM » |
|
ห้องสยองขวัญนี่แหละสุดๆ ขอบคุณมากครับพี่จิง  |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
!~DoRaEmOn~!
|
|
« Reply #124 on: October 24, 2008, 10:34:11 PM » |
|
^ ^ ^ ติดลมหรอครับ  |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
Hypercube
|
|
« Reply #125 on: October 24, 2008, 10:44:38 PM » |
|
ถ้าจะโพสต์ติดกัน กรุณาใช้คำสั่ง edit นะครับ /Hypercube เผ่นด่วน..... |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
ohm13
|
|
« Reply #126 on: October 24, 2008, 11:47:05 PM » |
|
การแก้ไขข้อความของคุณ1. มองหาข้อความที่ต้องการแก้ไข 2. กด  เพื่อทำการแก้ไขข้อความของคุณ 3. แก้ไข ๆๆๆๆ 4. กด Save เผื่อเจ๊จิงไม่รู้ว่าแก้ไขข้อความยังไงครับ  /ohm13 เผ่นออกจากกระทู้เช่นกัน |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
Simone, Deliver Band Alchemist
|
|
« Reply #127 on: October 25, 2008, 01:30:08 AM » |
|
คำสั่งน่ะ ใช้ / me เน้อ... สยองดีแฮะ.. * Simone, Deliver Band Alchemist นอนตาย |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
Longinus
|
|
« Reply #128 on: October 25, 2008, 03:53:51 PM » |
|
คุ้นๆเหมือนจากข่าวสด
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
boy
|
|
« Reply #129 on: October 25, 2008, 08:51:28 PM » |
|
สยองขวัญต้อนรับเทศกาล halloween กันเลยทีเดียว
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
~NICO ROBIN~
|
|
« Reply #130 on: October 29, 2008, 01:11:14 AM » |
|
น่ากลัวจริงๆ....ไม่กล้านอนแล้ว
ปล.กลับมาจากค่ายโอลิมปิกวิชาการแล้ว ดีใจมากที่ได้กลับ เสียใจมากที่ได้จาก
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
Little Lamb, the Little Angel
|
|
« Reply #131 on: October 29, 2008, 04:11:34 AM » |
|
ทุ่งสังหาร
"นายอากาศ" เล่าเรื่องขนหัวลุกจากอุบัติเหตุที่ทุ่งอาถรรพณ์
ความ เร้นลับที่น่ามหัศจรรย์ นอกเหนือไปจากการพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ยังมีอีกมากมาย อยู่ที่ว่าเราจะทราบหรือไม่? เมื่อทราบแล้วจะยอมรับหรือเปล่า?
นอก จากเรื่องภูตผีปีศาจก็คือเรื่องอาถรรพณ์ ที่ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าเกิดขึ้นเพราะอะไรกันแน่? เช่นอาถรรพณ์ของทุ่งรังสิต มีเรื่องราวน่าสยดสยองพองขนเกิดขึ้นถึง 4 ครั้ง แต่ละครั้งล้วนแต่มีคนเคราะห์ร้าย ต้องสังเวยด้วยชีวิตมากบ้างน้อยบ้าง แต่รวมกันแล้วมากมายถึง 195 ชีวิตด้วยกัน!
เรื่องน่าขนหัวลุกมีดังนี้
ใน คืนวันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ.2519 เวลาตีสามเศษๆ ผู้คนยังตกอยู่ในนิทรารมย์ หลังจากทำงานหนักมาตลอดวัน...ไม่มีใครคิดว่าจะมีเหตุสยองจากเครื่องบินมฤตยู ลำนั้น
อียิปต์แอร์จากกรุงไคโร กำลังลดความเร็วลงเหนือทุ่งรังสิต เพื่อจะแลนดิ้งลงสู่สนามบินดอนเมือง หลังจากกัปตันชาวอียิปต์ได้วิทยุติดต่อกับหอบังคับการบินเรียบร้อยแล้ว... กัปตันวัยกลางคนบอกว่า จากดอนเมืองเขาจะรีบบึ่งไปพัทยาแดนสวรรค์ทันที
"เมอร์รี่คริสต์มาส..." เสียงกัปตันบอกกล่าวเริงร่าเป็นคำสุดท้าย ก่อนจะแล่นลงสู่ที่ว่างเวิ้ง แพรวพราวด้วยแสงไฟระยิบระยับ
สิ่ง ที่กัปตันคิดว่าเป็นสนามบิน ที่แท้คือสนามหน้าโรงงานทอผ้าไทยเทยิ่น ที่เปิดไฟตามต้นมะพร้าวเรียงราย...นรกบนดินพลันแตกกระจาย สนั่นหวั่นไหวเหมือนมีระเบิดมหาประลัยถล่มลงมาก็ปานกัน
โครม! โครม!! เปรี้ยง...ครืน!!
เสียง เขย่าขวัญคล้ายไม่มีวันจบสิ้น เมื่อนกเหล็กพุ่งเข้าใส่โรงงานขนาดใหญ่ กับบ้านพักคนงานพินาศวอดวาย ตัวเองก็โดนแรงกระแทกรุนแรงจนหักสะบั้น ระเบิดตูมตามจนแตกกระจายไปรอบๆ บริเวณที่กลายเป็นนรกบนดินในพริบตานั้นเอง
กัปตัน แอร์โฮสเตสและผู้โดยสารรวมทั้งหมด 55 ชีวิตด่าวดิ้นสิ้นใจ รวมทั้งสาวฉันทนาชะตาขาดผู้นอนหลับสนิทก็ต้องสังเวยชีวิตไปอีก 19 คน
อาถรรพณ์ครั้งต่อมาอุบัติขึ้นเมื่อ 27 เมษายน 2523
เครื่อง บินโดยสารของบริษัทเดินอากาศไทย บินจากขอนแก่นมาสู่กรุงเทพฯ ท่ามกลางพายุฝนโหมกระหน่ำหนักหน่วง ทัศนวิสัยเลวร้าย...ครั้นใกล้จะถึงสนามบินดอนเมืองก็เกิดเครื่องยนต์ขัดข้อง ...สุดปัญญาที่กัปตันจะบังคับเครื่องได้ ยานยมทูตปักหัวดิ่งลงสู่ทุ่งรังสิตท่ามกลางเสียงหวีดร้องของคนเคราะห์ร้าย ดังระงม
ไฟนรกลุกท่วม คร่าชีวิตมนุษย์ไป 43 คนรอดตายเพียง 10 คนเท่านั้น
22 กรกฎาคม 2527 คืออาถรรพณ์สุดสยองครั้งที่ 3!
กรม ทรัพยากรกรณีได้เช่าเครื่องบินแบบเทอร์โบคอมมานโด ไปเปิดสำนักงานของกรมฯที่จังหวัดตาก ขาไปก็ราบรื่นเป็นอันดี แต่ขากลับกรุงเทพฯ เกิดเครื่องยนต์ขัดข้องโดยไม่ทราบสา
เหตุ...เหนือทุ่งรังสิตนั่นเอง
เครื่องบินดิ่งนรกในบัดดล...
มีผู้เสียชีวิต 3 คน บาดเจ็บ 5 คน!
จาก การตรวจสอบไม่พบว่ามีการระเบิดหรือเกิดเพลิงไหม้ แต่สันนิษฐานว่าการตกลงมากระแทกพื้นทุ่งนาอย่างรุนแรงนั่นเอง ที่เป็นสาเหตุสำคัญให้บาดเจ็บและล้มตายอย่างน่าอเนจอนาถ
จนกระทั่งถึงอุบัติเหตุสยองครั้งที่ 4 และเชื่อกันว่าจะเป็นครั้งสุดท้าย
9 กันยายน 2531 เครื่องบินโดยสารแบบตูโปเลฟของแอร์เวียดนาม กำลังเหินฟ้าอยู่ดีๆ ก็เกิดเหตุเครื่องยนต์ขัดข้อง กัปตันหมดปัญญาจะควบคุมยานมรณะลำนี้ได้แล้ว...ท่ามกลางเสียงหวีดร้องสยอง ขวัญดังระงมไปทั่ว ตูโปเลฟ หรือตู 134 ของรัสเซียก็ดิ่งนรกลงที่ตำบลคูคต อำเภอลำลูกกา จังหวัดปทุมธานีในพริบตา!
75 ชีวิตแหลกเหลวสิ้นใจคาที่ มีผู้รอดชีวิตเพียง 6 คนเท่านั้นเอง
อุบัติเหตุ ทางอากาศสุดสยอง 4 ครั้ง คร่าชีวิตมนุษย์ผู้ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ไปเฉียด 200 ชีวิต...ผู้คนล้วนอกสั่นขวัญแขวน ญาติมิตรผู้เคราะห์ร้ายล้วนร่ำไห้ไม่เป็นสมประดี...แต่มีสิ่งที่น่าขนหัว ลุกกว่านั้น คือ...
ความสยดสยองทั้ง 4 ครั้งนั้น เกิดขึ้นในรอบ 4 ปีทุกครั้ง! เหมือนยมทูตจะเยาะหยันผู้ไม่เชื่อถืออาถรรพณ์ให้จดจำใส่ใจ...ต่อไปใครจะขึ้น เครื่องบินโปรดระวัง...ทุ่งมรณะยังคอยคุณอยู่ อย่าลืม!
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
Panther
|
|
« Reply #132 on: October 29, 2008, 10:28:24 PM » |
|
น่า กลัว นะเนี่ย โอกาสเป็นไปได้ สูง กว่า เจอ ผี อีก  |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
|
|
Suchan.poloplow
|
|
« Reply #134 on: October 30, 2008, 01:11:48 AM » |
|
2535
2539
2543
2547
2551
ล่ะครับ...
ถ้าไม่ใช่ผีลืมดูปฏิทิน ก็คงเป็นเพราะไม่มีเครื่องบินบินผ่านแถวนั้นอีกแล้ว  |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
S u p e r ~ J u n i o r
|
|
« Reply #135 on: October 30, 2008, 01:16:02 AM » |
|
2535
2539
2543
2547
2551
ล่ะครับ...
ถ้าไม่ใช่ผีลืมดูปฏิทิน ก็คงเป็นเพราะไม่มีเครื่องบินบินผ่านแถวนั้นอีกแล้ว แต่ก็ไม่แน่นะ |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
FroZen SkyZ~!
|
|
« Reply #136 on: October 30, 2008, 01:32:11 AM » |
|
โห สุดยอด อ่านมาตั้งแต่หน้า 1 - - นอนไม่หลับแล้ว แฮ่ แต่ยังขำ แวนิช ครบเทินอ่ะ มาแล้วหายไป ฮา - -  |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
Little Lamb, the Little Angel
|
|
« Reply #137 on: October 30, 2008, 03:42:02 AM » |
|
ผีลิ้นชัก
.....ภายในห้องๆ หนึ่ง ณ.หอพักอาคาร 5 มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
คืนหนึ่งของ long weekend ที่เด็กกลับบ้านเกือบหมดหอ
ในปีใดไม่ปรากฎ...........
มีนักศึกษาที่มีอาการทางประสาทคนหนึ่ง เครียดเรื่องเรียนจนคลุ้มคลั่ง
และฆ่าตัวตายโดยการกรีดข้อมือ.............
รูมเมทพบศพหลังจากกลับจากบ้าน
สภาพศพ : กำลังอืด โกนหัวออกหมด นิ้วมือซ้ายถูกตัดกองอยู่แถว ๆ นั้น
ทางมหาลัยสั่งปิดหอ ปิดเรื่องทุกอย่าง
และนิมนต์พระมาสวดหลายครั้ง.............
ยังมีแต่เสียงร้องไห้และเสียงกรีดร้องยามดึกที่ไม่รู้จะปิดยังไง............
หลายปีผ่านไป...........
หอ 5 เปิดให้นักศึกษาเข้าพักอีกครั้ง
มีข่าวลือเรื่องผีเหมือนกับทุกหอแต่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น
จนกระทั่ง.........
คืน long weekend ที่เด็กกลับบ้านเกือบหมดหอ
ณ.ห้องที่เกิดเหตุตามที่กล่าวมาตอนต้น
เวลาประมาณตี 3
บรรยากาศเงียบสงัดเหมาะแก่การอ่านหนังสือในความคิดของบางคน
นักศึกษาคนหนึ่งนั่งหลังพิงเตียงอ่านหนังสือฆาตกรรมสยองขวัญอยู่คนเดียว
รูมเมทกลับบ้านหมดแล้ว.......
เป็นคืนที่เงียบจริงๆ.........
เงียบจนได้ยินเสียงแปลกๆ เป็นเสียงกุกกักน่ารำคาญ
เขาเริ่มหาที่มาของเสียง
เสียงนั้นดังขึ้นเรื่อยๆ จากโต๊ะของเขา
คล้ายกับมีอะไรบางอย่างพยายามดันออกมา จากในลิ้นชักโต๊ะ ที่ล็อกอยู่
!!!! "มัน"เริ่มดันแรงขึ้นทุกที!!!!!!!
เขาได้แต่นั่งตะลึงมองลิ้นชักที่สะเทือนตามแรงที่ดันออกมา
จนในที่สุดก็เปิดออก!!!!!!
มือที่ไม่มีนิ้วเกาะอยู่ที่ขอบลิ้นชัก
แล้วหัวที่ไม่มีผมและร่างที่พองกลมก็โผล่ตูมม!!!!!!!
แล้วมันก็พูดว่า.................................................................
"โนบิตะ นายล็อกลิ้นชักทำไม๊!!" .......................
อั๊ง อัง อัง
โต่ะ เต๊..โมดาาาอิ๊คุฉิอุ๊ ....โดระเอ...มะอึ............ :))))))))
กรี๊ด...ด....!?!!!!
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
FroZen SkyZ~!
|
|
« Reply #138 on: October 30, 2008, 09:18:42 PM » |
|
ผีลิ้นชัก
.....ภายในห้องๆ หนึ่ง ณ.หอพักอาคาร 5 มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
คืนหนึ่งของ long weekend ที่เด็กกลับบ้านเกือบหมดหอ
ในปีใดไม่ปรากฎ...........
มีนักศึกษาที่มีอาการทางประสาทคนหนึ่ง เครียดเรื่องเรียนจนคลุ้มคลั่ง
และฆ่าตัวตายโดยการกรีดข้อมือ.............
รูมเมทพบศพหลังจากกลับจากบ้าน
สภาพศพ : กำลังอืด โกนหัวออกหมด นิ้วมือซ้ายถูกตัดกองอยู่แถว ๆ นั้น
ทางมหาลัยสั่งปิดหอ ปิดเรื่องทุกอย่าง
และนิมนต์พระมาสวดหลายครั้ง.............
ยังมีแต่เสียงร้องไห้และเสียงกรีดร้องยามดึกที่ไม่รู้จะปิดยังไง............
หลายปีผ่านไป...........
หอ 5 เปิดให้นักศึกษาเข้าพักอีกครั้ง
มีข่าวลือเรื่องผีเหมือนกับทุกหอแต่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น
จนกระทั่ง.........
คืน long weekend ที่เด็กกลับบ้านเกือบหมดหอ
ณ.ห้องที่เกิดเหตุตามที่กล่าวมาตอนต้น
เวลาประมาณตี 3
บรรยากาศเงียบสงัดเหมาะแก่การอ่านหนังสือในความคิดของบางคน
นักศึกษาคนหนึ่งนั่งหลังพิงเตียงอ่านหนังสือฆาตกรรมสยองขวัญอยู่คนเดียว
รูมเมทกลับบ้านหมดแล้ว.......
เป็นคืนที่เงียบจริงๆ.........
เงียบจนได้ยินเสียงแปลกๆ เป็นเสียงกุกกักน่ารำคาญ
เขาเริ่มหาที่มาของเสียง
เสียงนั้นดังขึ้นเรื่อยๆ จากโต๊ะของเขา
คล้ายกับมีอะไรบางอย่างพยายามดันออกมา จากในลิ้นชักโต๊ะ ที่ล็อกอยู่
!!!! "มัน"เริ่มดันแรงขึ้นทุกที!!!!!!!
เขาได้แต่นั่งตะลึงมองลิ้นชักที่สะเทือนตามแรงที่ดันออกมา
จนในที่สุดก็เปิดออก!!!!!!
มือที่ไม่มีนิ้วเกาะอยู่ที่ขอบลิ้นชัก
แล้วหัวที่ไม่มีผมและร่างที่พองกลมก็โผล่ตูมม!!!!!!!
แล้วมันก็พูดว่า.................................................................
"โนบิตะ นายล็อกลิ้นชักทำไม๊!!" .......................
อั๊ง อัง อัง
โต่ะ เต๊..โมดาาาอิ๊คุฉิอุ๊ ....โดระเอ...มะอึ............ :))))))))
กรี๊ด...ด....!?!!!!
จ๊อด - - นึกว่า ซีเรียส นะเนี่ย โหนั่งอ่านแล้ว ตอนจบนึกว่าตาย  เอ่อ แล้ว เสียง กรีดร้องและร้องไห้ มัน คืออะไรหรอคับ - - |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
|
|
the St. of Amara
|
|
« Reply #140 on: October 31, 2008, 02:12:15 AM » |
|
น่ากลัวสุดยอดแล้วอันนั้นอะ คิคิ  |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
Annedisonge chicken
|
|
« Reply #141 on: October 31, 2008, 02:26:40 AM » |
|
ตอนไปเข้าค่าย ที่ค่าย ลูกเสือ แห่งหนึ่ง
ตอนหลับ ผมก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะ อะไรก็ไม่รุ
พอตื่นขึ้นมา ก็นอนไม่หลับ ซักพัก เพื่อนมาปลุก ไปเข้าห้องน้ำ
ก็ไป กับมัน
พอไป โถ ฉี่ที่นั่น มันติดกัน 4 ทิศ (นึกออกมั้ยครับ มันแบบวนเป็นวงกลม)
ผมก็เข้าไปคนละ บล็อกกับเพื่อน
พอเสร็จ ก็ มีเสียง บู้ จากข้างหลัง ผมตกใจมาก นึกว่าเพื่อนแกล้ง เลยหันไปดู
แต่ไม่มีคน
เลยคิดว่าเพื่อน มันหลอก แล้วกลับ ไปห้องแล้ว
เลยมาดูเพื่อน มันยังไม่เสร็จเลยครับ
หลอนๆ อยู่เหมือนกัน
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
the St. of Amara
|
|
« Reply #142 on: October 31, 2008, 02:37:20 AM » |
|
เพื่อนแกล้งแล้วละฮะ ^^
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
|
|
Annedisonge chicken
|
|
« Reply #144 on: October 31, 2008, 02:57:27 AM » |
|
คงงั้นล่ะครับ
แต่ผมคิดว่าไม่นะ
คนนี้เวลามันแกล้งผมมันยิ้มทุกทีเลย
แต่ตอนนั้นมันทำหน้าเครียดๆ
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
EL Corazont
|
|
« Reply #145 on: November 02, 2008, 06:03:51 PM » |
|
เพื่อนแกล้งแล้วละฮะ ^^
เห็นด้วย |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
~NICO ROBIN~
|
|
« Reply #146 on: November 02, 2008, 11:01:32 PM » |
|
คงงั้นล่ะครับ
แต่ผมคิดว่าไม่นะ
คนนี้เวลามันแกล้งผมมันยิ้มทุกทีเลย
แต่ตอนนั้นมันทำหน้าเครียดๆ
อาจเป็นอาการเนียนก็ได้นะครับ เอิ้กๆ |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
boy
|
|
« Reply #147 on: November 03, 2008, 10:11:51 PM » |
|
คงงั้นล่ะครับ
แต่ผมคิดว่าไม่นะ
คนนี้เวลามันแกล้งผมมันยิ้มทุกทีเลย
แต่ตอนนั้นมันทำหน้าเครียดๆ
มี 2 ประเด็น 1.ของจริง เล่นจริง เจอจริง(ก็บอกหน้าเครียด ๆ นิ) 2.ร่วมขบวนการเนียนมากมายเพื่อหลอกคุณ(ล่ะมั้ง?เนาะ) |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
~NICO ROBIN~
|
|
« Reply #148 on: November 04, 2008, 12:57:43 AM » |
|
ผีลิ้นชัก
.....ภายในห้องๆ หนึ่ง ณ.หอพักอาคาร 5 มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
คืนหนึ่งของ long weekend ที่เด็กกลับบ้านเกือบหมดหอ
ในปีใดไม่ปรากฎ...........
มีนักศึกษาที่มีอาการทางประสาทคนหนึ่ง เครียดเรื่องเรียนจนคลุ้มคลั่ง
และฆ่าตัวตายโดยการกรีดข้อมือ.............
รูมเมทพบศพหลังจากกลับจากบ้าน
สภาพศพ : กำลังอืด โกนหัวออกหมด นิ้วมือซ้ายถูกตัดกองอยู่แถว ๆ นั้น
ทางมหาลัยสั่งปิดหอ ปิดเรื่องทุกอย่าง
และนิมนต์พระมาสวดหลายครั้ง.............
ยังมีแต่เสียงร้องไห้และเสียงกรีดร้องยามดึกที่ไม่รู้จะปิดยังไง............
หลายปีผ่านไป...........
หอ 5 เปิดให้นักศึกษาเข้าพักอีกครั้ง
มีข่าวลือเรื่องผีเหมือนกับทุกหอแต่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น
จนกระทั่ง.........
คืน long weekend ที่เด็กกลับบ้านเกือบหมดหอ
ณ.ห้องที่เกิดเหตุตามที่กล่าวมาตอนต้น
เวลาประมาณตี 3
บรรยากาศเงียบสงัดเหมาะแก่การอ่านหนังสือในความคิดของบางคน
นักศึกษาคนหนึ่งนั่งหลังพิงเตียงอ่านหนังสือฆาตกรรมสยองขวัญอยู่คนเดียว
รูมเมทกลับบ้านหมดแล้ว.......
เป็นคืนที่เงียบจริงๆ.........
เงียบจนได้ยินเสียงแปลกๆ เป็นเสียงกุกกักน่ารำคาญ
เขาเริ่มหาที่มาของเสียง
เสียงนั้นดังขึ้นเรื่อยๆ จากโต๊ะของเขา
คล้ายกับมีอะไรบางอย่างพยายามดันออกมา จากในลิ้นชักโต๊ะ ที่ล็อกอยู่
!!!! "มัน"เริ่มดันแรงขึ้นทุกที!!!!!!!
เขาได้แต่นั่งตะลึงมองลิ้นชักที่สะเทือนตามแรงที่ดันออกมา
จนในที่สุดก็เปิดออก!!!!!!
มือที่ไม่มีนิ้วเกาะอยู่ที่ขอบลิ้นชัก
แล้วหัวที่ไม่มีผมและร่างที่พองกลมก็โผล่ตูมม!!!!!!!
แล้วมันก็พูดว่า.................................................................
"โนบิตะ นายล็อกลิ้นชักทำไม๊!!" .......................
อั๊ง อัง อัง
โต่ะ เต๊..โมดาาาอิ๊คุฉิอุ๊ ....โดระเอ...มะอึ............ :))))))))
กรี๊ด...ด....!?!!!!
อ้ากกกกกกกกกกกกกกก ตกใจโหมะเลย นึกว่าใคร... |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
EL Corazont
|
|
« Reply #149 on: November 07, 2008, 12:04:44 AM » |
|
ผีหลอกน่ากลัวตรงไหน?
1. ตรงที่มันมีหน้าตาน่าเกลียดมีไส้และน้ำหนองไหลเยิ้ม ลูกตาทะลักออกมา - ไม่ต้องกลัวเพราะร่างกายเราก็มี
ถ้าพวกเป้นหมอล่ะก็ลบข้อนี้ไปได้เลย เพราะต้องผ่าตัดคนมากมาย อวัยวะภายในก็เคยเห็นมาแล้ว
2. ตรงที่มันทำท่าข่มขวัญเราเช่นแหวกท้อง ฉีกปากตัวเอง - เหมือนดูหนัง....แล้วไง?มันก็ได้แค่ทำอวดเฉยๆ
3. ตรงที่มีกลิ่นเหม็นชวนคลื่นเหียน - คลองข้างบ้านผมเหม็นกว่าอีก
4. ตรงที่มันมายืนโชว์ตัวจ้องหน้าเราแล้วก็หายแว้บไป - เอ่อ....แข่งจ้องตามั้ยล่ะ
5. ตรงที่มันเป็น"ผี" - ..................................
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
